 วงจรที่ใช้วัดความต้านทานในศตวรรษที่ 19 นี้ เรียกว่า วีตสโตนบริดจ์ (Wheatstone bridge) ประกอบ ด้วยตัวแบ่งศักย์ 2 ชุด ต่อกับแบตเตอรี่ 1 ตัว ชุดแรกประกอบด้วยตัวต้านทานที่ต้องการจะวัดและตัวต้านทานที่ทราบค่า ส่วนอีกชุดหนึ่งประกอบด้วยตัวต้านทานที่ทราบค่าทั้ง 2 ตัว เมื่อค่าความต่างศักย์ที่ตัวแบ่งศักย์ทั้งสองชุดเท่ากัน สังเกตได้ จากมิเตอร์ที่เชื่อมต่อระหว่างทั้ง 2 ชุดมีค่าเป็นศูนย์ เราจึงทราบค่าของตัวต้านทานที่นำมาวัด อุปกรณ์สมัยใหม่ก็อาศัยหลัก การเดียวกันนี้ เวลาจะใช้วีตสโตนบริดจ์วัดความต้านทาน ให้ต่อตัวต้านทานที่ไม่ทราบค่า แบตเตอรี่และมิเตอร์เข้ากับขั้วต่อ สำหรับตัวต้านทานภายในกล่องให้ดึงปลั๊กเบี่ยงออก ซึ่งปกติปลั๊กนี้ใช้เพื่อเป็นทางเลี่ยงตัวต้านทานนี้ |
