ดาวเทียมมักถูกส่งจากจรวดที่มีหลายตอน ตอนแรกเรียกว่า บู้สเตอร์ (booster) ปกติมันจะทำงานเป็นเวลาหนึ่งนาทีก่อนจะใช้เชื้อเพลิงหมดแล้วตกลงมา ตอนต่อไปจะติดไฟและดันจรวดให้สูงขึ้น ตอนสุดท้ายบรรจุสิ่งของซึ่งได้แก่ดาวเทียมตอนต่าง ๆ ของจรวด อาจใช้เชื้อเพลิงแข็งหรือเชื้องเพลิงเหลวก็ได้ ตอนแรกถูกส่งขึ้นไปเกือบตรง เมื่อถึงเวลาปล่อยดาวเทียมจรวดจะวิ่งเป็นแนวราบ จรวดจะถูกขับขี่โดยเครื่องยนต์จรวดขนาดเล็กเครื่องยนต์จรวดขนาดเล็กเหล่านี้จะยิงเข้าไปในด้านหนึ่งของจรวดหลักโดยดันมันให้ไปสู่ทิศทางที่ถูกต้อง ดาวเทียมมักถูกวางไว้ให้โคจรรอบโลกในตำแหน่งเดียวกับโลก โดยอยู่ใกล้ชั้นบรรยากาศชั้นบนของโลก การอยู่ในตำแหน่งเดียวกับโลกโดย เสมอทำให้ง่ายสำหรับดาวเทียมที่จะส่งและรับสัญญาณวิทยุ การโคจรในระดับเดียวกับโลกถูกตัดเป็นครั้งแรกโดยออร์เธอร์ ซีคล็าก นักเขียนนวนิยายวิทยาศาสตร์ในปี 1945 การโคจรที่ต่ำสุดมีความสูงน้อยกว่า 100 ไมล์ ในระดับความสูงเหนือน้ำทะเลนี้ ยังมีอากาศเพียงพอที่จะทำให้เกิดการเสียดสี ดาวเทียมในวงโคจรเหล่านี้อาจอยู่ได้ไม่กี่ปี ในขณะที่อากาศทำให้มันช้าลง มันก็จะตกลงสู่โลกเผาไหม้ในบรรยากาศ การโคจรในระดับเดียวกับโลกอาจอยู่ที่ขั้วโลกหรือที่แถบเส้นศูนย์สูตร ดาว