จากผลของความก้าวหน้าทางด้านพันธุกรรม โภชนาการ การสัตวแพทย์สาธารณสุข และ การสืบพันธุ์ ทำให้แม่โคในปัจจุบันมีความสามารถให้น้ำนมมากขึ้นเป็นลำดับ การที่แม่โค สามารถให้นมได้มาก ๆ นี้ เป็นสาเหตุจูงใจให้ผู้เลี้ยง ให้แม่โคได้รับอาหารมากเกินความต้องการ ในบางช่วงของรอบการให้นมโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ โดยเฉพาะในช่วงท้ายของรอบการให้น้ำนม และช่วงพักการรีดนม ซึ่งเป็นสาเหตุทำให้แม่โคอ้วนมากเกินไป ก่อให้เกิดการสะสมไขมันมาก เกินจนทำให้ตับทำงานผิดปกติ เป็นผลให้แม่โคหลังคลอดเกิดอาการของโรคที่เรียกว่า "แฟทคาวซีนโดรม" ซึ่งแม่โคจะคลอดยากมากและแสดงอาการเซื่องซึม ไม่กินอาหาร การให้นมลดลง อ่อนแอ ง่ายต่อการเกิดโรคติดเชื้อ และสุดท้ายอาจจะตายได้ อย่างไรก็ตามแม่โคที่เคยเป็นโรคนี้ และเยียวยารักษาจนหายก็จะให้น้ำนมและไขมันนมลดลงและง่ายต่อการเป็นโรคติดเชื้ออื่น ๆ

สภาพร่างกายของแม่โคจะมีการเปลี่ยนแปลงตามปริมาณความสามารถของการให้น้ำนมและ ปริมาณอาหารที่ได้รับ แม่โคที่มีความสามารถในการให้น้ำนมมาก (มากกว่า 25 กิโลกรัมขึ้นไป) ถึงแม้จะมีสภาพร่างกายที่ค่อนข้างสมบูรณ์ดีในขณะคลอด หลังคลอดในช่วงต้น ๆ ของรอบการให้นม น้ำหนักของแม่โคจะลดลงเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะให้อาหารที่มีพลังงานสูงเพียงใดแก่แม่โค แต่ถ้า สภาพร่างกายของแม่โคก่อนคลอดผอมไป ก็จะทำให้แม่โคให้นมได้ไม่เต็มที่ ปริมาณน้ำนมที่ได้ น้อยกว่าที่ควรจะเป็น สภาพร่างกายแม่โคจะทรุดโทรมลงอย่างรวดเร็วและก่อให้เกิดปัญหาเกี่ยว กับการผสมติดในระยะเวลาต่อมา